Η εξομάλυνση του φιλμ ηλεκτροεπικάλυψης μπορεί να μετρηθεί ποσοτικά χρησιμοποιώντας ένα όργανο μέτρησης τραχύτητας, εκφρασμένη ως τιμή Ra. Μια χαμηλότερη τιμή Ra υποδεικνύει καλύτερη εξομάλυνση.
Το ηλεκτροφορητικό χρώμα αποτελείται από νερό, μαύρο άνθρακα, χρωστικές διοξειδίου του τιτανίου ή πληρωτικά, διαλύτες αλκοόλης και ρητίνη. Το μέγεθος των σωματιδίων χρωστικής και η δραστικότητα των διαλυτών επηρεάζουν άμεσα την απόδοση της επίστρωσης. Εάν τα σωματίδια χρωστικής υπερβαίνουν το βέλτιστο εύρος, μπορεί να προκύψουν προβλήματα όπως προεξοχή σωματιδίων, συσσώρευση ή ροή, οδηγώντας σε τραχιά επιφάνεια και κακή εξομάλυνση.
Ο ακριβής έλεγχος του ρεύματος είναι απαραίτητος για την αποφυγή παραγόντων όπως φυσαλίδες ή εναποθέσεις που επηρεάζουν την ποιότητα της επίστρωσης. Επιπλέον, μετά την ηλεκτροεπικάλυψη, το στάδιο σκλήρυνσης απαιτεί σωστό έλεγχο της θερμοκρασίας. Η ανεπαρκής θερμοκρασία σκλήρυνσης μπορεί να οδηγήσει σε τραχιά επιφάνεια, επηρεάζοντας την εξομάλυνση.
Η τραχύτητα της επιφάνειας του υποστρώματος επηρεάζει την εξομάλυνση της ηλεκτροεπικάλυψης. Μια υψηλή τιμή Ra (κακή ποιότητα επιφάνειας) μπορεί να οδηγήσει σε τραχύ φιλμ επίστρωσης με κακή εξομάλυνση (ο χάλυβας ψυχρής έλασης απαιτεί τυπικά τραχύτητα υποστρώματος Ra ≤ 1,2 μικρά).
Η ποιότητα του φιλμ φωσφάτωσης επηρεάζει την εξομάλυνση. Ένα ανομοιόμορφο ή τραχύ φιλμ φωσφάτωσης μπορεί να προκαλέσει άμεσα κακή εξομάλυνση στο φιλμ ηλεκτροεπικάλυψης. Η ελλιπής έκπλυση με νερό, αφήνοντας υπολείμματα οξέος ή λαδιού, θα μεταφερθεί στο στρώμα ηλεκτροεπικάλυψης, επηρεάζοντας την εξομάλυνση.
Ο ακατάλληλος έλεγχος των παραμέτρων του υγρού λουτρού—όπως χαμηλή περιεκτικότητα σε στερεά, αυξημένο pH, ανισορροπίες θερμοκρασίας, προβλήματα αναλογίας χρωστικής προς συνδετικό, υπερβολικά ιόντα ακαθαρσιών ή μη φυσιολογική περιεκτικότητα σε διαλύτη—μπορεί να οδηγήσει σε ανομοιόμορφη εναπόθεση φιλμ, επηρεάζοντας αρνητικά την εξομάλυνση.
Το πάχος του φιλμ επίστρωσης πρέπει να ελέγχεται εντός ενός συγκεκριμένου εύρους. Εκτεταμένες δοκιμές δείχνουν ότι ένα πάχος φιλμ 18–20 μικρά επιτυγχάνει βέλτιστη εξομάλυνση. Εάν το φιλμ είναι πολύ λεπτό, εμφανίζεται ανομοιομορφία επίστρωσης, οδηγώντας σε κακή εξομάλυνση. Εάν είναι πολύ παχύ, η τραχύτητα της επιφάνειας (τιμή Ra) αυξάνεται, με αποτέλεσμα επίσης κακή εξομάλυνση.
2. Ακριβής έλεγχος των συνθηκών επίστρωσης: Ελέγξτε την ηλεκτροφορητική τάση, τη διάρκεια και τη θερμοκρασία για να διατηρήσετε σταθερό το pH του λουτρού, αποφύγετε την υπερβολική ροή ρεύματος που προκαλεί φυσαλίδες και ρυθμίστε αυστηρά τη θερμοκρασία σκλήρυνσης.
4. Έλεγχος των παραμέτρων του υγρού λουτρού: Παρακολουθείτε και ελέγχετε τακτικά το pH, τη θερμοκρασία, την περιεκτικότητα σε ακαθαρσίες και την αγωγιμότητα για να τα διατηρείτε εντός των βέλτιστων εύρων. Βεβαιωθείτε ότι η συγκέντρωση στερεών είναι κατάλληλη για περαιτέρω βελτίωση της εξομάλυνσης του φιλμ.
6. Έλεγχος του πάχους του φιλμ: Διαχειριστείτε την ηλεκτροφορητική τάση και τη διάρκεια για να διατηρήσετε το πάχος του φιλμ εντός του βέλτιστου εύρους.
Με την συστηματική αντιμετώπιση αυτών των παραγόντων, η ποιότητα της επιφάνειας του φιλμ επίστρωσης μπορεί να βελτιωθεί σημαντικά, επιτυγχάνοντας ένα φινίρισμα σαν καθρέφτη.